براي بسياري از حيوانات، مخفي شدن از ديد دشمناني كه قصد شكار آنها را دارند، اهميت بسيار زيادي در نجات از مرگ و امكان ادامه حيات دارد. پوشش خال خالي بدن پلنگ‌ها و همچنين پوست سفيد رنگي كه بدن خرس‌هاي قطبي را مي‌پوشاند، به اين موجودات كمك مي‌كند تا در مناطقي كه محل زندگي آنهاست همرنگ با محيط اطرافشان بوده و بتوانند خود را استتار كنند، اما آيا خطوط راه‌راه و برجسته روي بدن گورخرهايي كه ساكن دشت‌هاي آفريقا هستند، كمكي به آنها مي‌كند و اين موجودات مي‌توانند از اين ويژگي براي مخفي‌شدن در سكونتگاه طبيعي خود استفاده كنند؟ به نظر نمي‌رسد چنين باشد.

اما برخلاف آنچه به نظر مي‌رسد، اين خطوط سياه رنگ به اين موجودات كمك مي‌كند تا بتوانند خود را از ديد دشمنانشان مخفي كنند. سال 1844، طبيعت شناسي به نام فرانسيس گالتون تحقيقات جامعي دراين‌باره انجام داد و متوجه شد اين خطوط راه راه سياه رنگ به گورخرها كمك مي‌كند تا بتوانند در تاريكي شب‌هاي آفريقا از ديد دشمنان مخفي شوند و خود را از چنگال آنها مصون نگه دارند. 50 سال بعد نيز ابوت تاير ثابت كرد اين خطوط موجب خطاي چشم شكارچي‌ها مي‌شوند و به اين ترتيب، آنها در تعقيب گورخرها به بيراهه مي‌روند.

علاوه بر اين، شكارچي‌هايي كه اين موجودات را تحت تعقيب قرار مي‌دهند، ابتدا توجهشان معطوف به اين خطوط راه راه مي‌شود و در نتيجه از توجه به شكل ظاهري آنچه مي‌بينند، غافل مي‌مانند و پس از گذشت مدت زماني متوجه خواهند شد آنچه ديده‌اند يك گورخر بوده، اما همين مدت زمان كوتاه يعني مدت زماني كه به طول مي‌انجامد تا شكارچي، شكار را شناسايي كند، اين فرصت را به گورخر مي‌دهد تا بتواند خود را از چنگال دشمن نجات داده و فرار كند.

ديگر گورخرهايي كه كنار هم و به صورت گروهي زندگي مي‌كنند نيز به محض اين‌كه متوجه ديدن اين خطوط راه راه مي‌شوند كه همچون برقي از مقابلشان مي‌گذرد، بسرعت مي‌فهمند بايد فرار را برقرار ترجيح داده و مانند ديگر همنوعانشان خود را به مكان امني دور از چنگال دشمن برسانند. از سوي ديگر وقتي اين حيوانات به صورت گروهي فرار مي‌كنند، شكارچي‌اي كه در تعقيب يكي از آنهاست، در ميان انبوه جمعيت گورخرها كه كنار هم در حال فرار هستند، از تعقيب بازمانده و ديگر قادر به تعقيب شكار نخواهد بود.

همچنين وجود اين خطوط راه راه به عنوان يك ويژگي اختصاصي به بچه گورخرها كمك مي‌‌كند هنگامي كه به صورت دسته جمعي براي يافتن غذا از محل زندگي‌شان دور مي‌شوند، بتوانند براحتي مادرشان را از ميان انبوهي از گورخرها شناسايي كنند. گورخرهاي بالغ نيز هنگام جفتگيري از همين خطوط اختصاصي براي يافتن گورخرهايي كه متعلق به يك گونه باشند، استفاده مي‌كنند.

مترجم: عاصفه‌ اله‌وردي

منبع: indianapublic