وبلاگ تخصصی پایه ی چهارم دبستان

  1-  دیو  چو  بیرون  رود  فرشته  در  آید . 

    ( جاءَ  الحَقُ   زَ هَقَ الباطلُ  انَّ الباطلُ  زَهوقا )  اسراء : 81    حق آمد و باطل نابود شد . آری باطل نابود شدنی است .

  2 – چاه مکن بهر کسی اول خودت بعداً کسی

( ولا  یَحیقُ المَکرُ السَّییَّ   اِلاّ   بِأَهلِهِ ) فاطر :3 4  و نیرنگ زشت جز دامن صاحبش را نگیرد .  

   3 – دل به دل راه دارد .

    ( تَشا بَهَت  قُلوبُهُم )  بقره 118                        دل ها و افکارشان به هم می ماند .

  4- آشپز  که  دو  تا  شد ، آش  یا شور  می شود  یا  بی  نمک

   ( لَو  کانَ فیهِما  إلِهَةٌ  اِلاّ الـلّه لَفَسَدَتا ) انبیاء : 22     اگر در آن ها( آسمان و زمین ) جز خدا   خدایانی وجود داشت ،

  به یقین ( آسمان و زمین ) تباه می شد .

  5 – جان به لب رسیدن

  ( بَلَغَت ِالقُلوب  الحناجِرَ  ) احزاب  : 10        جان ها به گلوگاه رسید .

 6- تیر در تاریکی رها کردن

  ( رجماً  بِالغَیب )  کهف : 22                                 تیر  در تاریکی می اندازند .

  7- از پی هر گریه  خنده ای  است .

 ( اِنَّ مَعَ العُسرِ  یُسرا  )  انشراح : 6       همانا  بعد از  هر سختی  ، راحتی است .

8 – اشک تمساح ریختن

( وَ  جآ ء و  اَباهُم  عِشآ ءً یَبکون ) یوسف : 16    ( برادران یوسف) شب هنگام ، گریان به سراغ پدر آمدند .

9- رنگ رخسار گواهی دهد از  سر  درون

( یُعرَفُ المُجرِمونَ  بِسیماهم)  الرحمن  : 41           مجرمان از چهره هایشان شناخته می شوند .

( تَعرِفُ  فی وُجوهِهِم نَضَرَةَ  النَّعیم ) مطففین : 24      در چهره هایشان طراوت و نشاط  نعمت  های بهشتی را می بینی .

10-  هر آنچه کاشته ای بِدروی .

  ( یَومَ  تَجِدُ  کُلُّ  نَفسِ  ما عَمِلَت  مِن خَیرٍ مُحضَرا )  آل عمران  : 30  روزی  که  هر  کسی آنچه  کار نیک  به  جای  آورده  و آنچه بدی متکب شده است ، حاضر شده می یابد .

11- محبت باید  دو طرفه باشد .

 ( فَا ذ کُرونی  اَذ  کُرکُم )  بقره  : 152     پس  مرا  یاد  کنید  ،  تا شما  را یاد  کنم .

چاه نكن بهر كسى، اول خودت بعدا كس:12-

«وَلاَ يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيّىُّ إِلاَّ بِأَهْلِهِ؛ و نيرنگ زشت، جز دامن صاحبش را نگيرد». (فاطر: 43)

از عصبانيت بمير:13 -

«مُوتُوا بِغَيْظِكُم؛ به خشم خود بميريد». (آل عمران: 119)

. هر چه مى‏دَوَد، كمتر نتيجه مى‏بيند:14 -

«ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا؛ كوشش در زندگى دنيا، به هدر رفته». (كهف: 104)

انگشت حسرت به دندان گرفتن:15 -

«عَضُّوا عَلَيْكُمْ الاْءَنَامِلَ مِنْ الغَيْظِ؛ از شدت خشم بر شما، سر انگشتان خود را مى‏گزند». (آل عمران: 119

جان به لب رسيدن:16 -

«بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ؛ جان‏ها به گلوگاه‏ها رسيد». (احزاب: 10)

از ترس قالب تهى كردن:17 -

«كَالَّذِي يُغْشَى عَلَيْهِ مِنْ الْمَوْتِ؛ مانند كسى كه مرگ او را فرو گرفته». (احزاب: 19)

فرار را بر قرار ترجيح دادن:18 -

«تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ؛ روى بر مى‏گردانيد و فرار مى‏كنيد». (غافر: 33)