یکی از مهم ترین نیاز های انسان از قدیم تا کنون جهت یابی بوده است.

  

 

هر سمتی که خورشید طلوع می کند آن را مشرق و هر سمتی که خورشید در آن غروب می کند آن را مغرب می گوییم.

اگر طوری بایستیم که دست راست ما به سمت مشرق باشد، رو به روی ما شمال و پشت سر ما جنوب خواهد بود.

 یکی از راه های تشخیص جهت های جغرافیایی در روز استفاده از سایه ی اجسام یا به کمک شاخص است.

  

 

هنگام ظهر ( زمانی که صدای اذان به گوش می رسد ) خورشید به بلند ترین مکان خود در آسمان می رسد و در این زمان سایه ی اجسام به حداقل می رسد. اگر در این لحظه رو به خورشید بایستیم، دقیقا رو به جنوب ایستاده ایم. اگر سایه ی چوبی را در نظر بگیریم (شاخص) سمتی که سایه در آن قرار دارد، سمت شمال را نشان می دهد. (در نیم کره ی شمالی)

 

جهت یابی به کمک قطب نما :

 

 

یکی از ساده ترین راه های جهت یابی استفاده از قطب نما در تمام اوقات شبانه روز است.

تیغه باریک فلزی قطب نما همواره در امتداد شمال و جنوب کره ی زمین قرار می گیرد     لبه ی رنگی قطب نما سمت شمال نشان می دهد

در قطب نما سمت شمال را به حرف N  و جنوب را با  S و مشرق را با  E و مغرب را با Wنشان می دهند.