چرا به جهت يابي نيازمنديم ؟

 

هدف کلي :

  آشنايي با جهت هاي جغرافيايي و شيوه هاي جهت يابي

 

اهداف جزئي:

  آشنايي با جهت هاي اصلي و فرعي

  آشنايي با راه هاي گوناگون جهت يابي

 آشنايي با يکي از روش هاي قبله يابي

 

دانش آموز گرامي : يکي از مهم ترين نياز هاي انسان از قديم تا کنون جهت يابي بوده است .

 

 

 

هر سمتي که خورشيد طلوع مي کند آن را مشرق و هر سمتي که خورشيد در آن غروب مي کند آن را مغرب مي گوييم .

اگر طوري بايستيم که دست راست را به سمت مشرق باشد ، رو به روي ما شمال و پشت سر ما جنوب خواهد بود.

 يکي از راه هاي تشخيص جهت هاي جغرافيا يي در روز استفاده از سايه ي اجسام يا به کمک شاخص است .

 

 

 

هنگام ظهر ( زماني که صداي اذان به گوش مي رسد ) خورشيد به بلند ترين مکان خود در آسمان مي رسد . و دراين زمان سايه ي اجسام به حد اقل مي رسد . اگر در اين لحظه رو به خورشيد بايستيم ، دقيقا رو به جنوب ايستاده ايم . اگر سايه ي چوبي را در نظر بگيريم (شاخص ) سمتي که سايه در آن قرار دارد ، سمت شمال را نشان مي دهد . ( در نيم  کره ي شمالي )

 

جهت يابي به کمک قطب نما :

 

 

يکي از ساده ترين راه هاي جهت يابي استفاده از قطب نما در تمام اوقات شبانه روز است.

تيغه باريک فلزي قطب نما همواره در امتداد شمال و جنوب کره ي زمين قرار مي گيرد لبه ي رنگي قطب نما سمت شمال نشان مي دهد

در قطب نما سمت شمال را به حرف N  و جنوب را با  S و مشرق را با  E و مغرب را با W نشان مي دهند .

 

جهت  يابي به کمک ستاره قطبي :

 ستاره قطبي يا جدي همواره در بالاي قطب شمال زمين ديده مي شود و جايش بر خلاف ديگر ستارگان تغيير نمي کند .

ستاره قطبي يا شمالي به کمک مجموعه اي از هفت ستاره ي ديگر دب اکبر وبه شکل علامت سوال است قابل تشخيص است .

 

 

 به شکل بالا دقت کنيد . اگر در امتداد ستاره ي A به B ، حدود 5 برابر فاصله AB حرکت کنيم به ستاره ي پر نوري مي رسيم که ستاره قطب مي باشد . اين ستاره جهت شمال را نشان مي دهد.

 

 

يکي از راه هاي قبله يابي:

با استفاده ازيک کره جغرافيايي يا نقشه ي جهان نما مي توان جهت قبله را تشخيص داد .

به شکل مقابل نگاه کنيد .

 

 

در ايران ما مسلمانان به سمت جنوب غربي نماز مي خوانيم زيرا شهر مکه در کشور عربستان و در جنوب غربي ايران واقع است.

 

 

 

 

صورت هاي فلکي :

در گذشته برخي براساس تصورات خود ، ستارگاني را که در نزديکي هم در آسمان مي ديدند در گروه هاي خاصي قرار داده و شکل خاصي را تصورمي نمودند . به هر گروه صورت فلکي مي گفتند هر يک از اين صورت هاي فلکي داراي اسم خاصي بودند .

يوناني ها ، اعراب ، روميان ، مصريان و چيني ها هر يک نامهاي خاصي براي هر صورت فلکي دارند .

در ايران هنوز نام عربي کاربرد دارد .

تا کنون 88 صورت فلکي در آسمان مشخص و نامگذاري شده است . يکي از اين صورت هاي فلکي که در يافتن ستاره قطبي به ما کمک مي کند صورت فلکي دب اکبر است . دب در زبان عربي به معناي خروس مي باشد .