آگاهی بیشتر اما قدرت تشخیص کمتر

متخصصان بیشترند اما مشکلات نیز بیشتر است

داروهای بیشتر داریم اما سلامت کمتر

بدون ملاحظه ایام را می گذرانیم   خیلی کم می خندیم و خیلی زود عصبانی می شویم . تا دیر وقت بیدار می مانیم

خیلی خسته از خواب بر می خیزیم خیلی کم کتاب می خوانیم   و به ندرت دعا می کنیم.

خیلی زیاد حرف می زنیم و به اندازه ی کافی عمل نمی کنیم دروغ هم زیاد می گوییم.

زندگی ساختن را یاد گرفته ایم اما زندگی کردن را نه * بیشتر خرج می کنیم اما کمتر داریم .بیشتر می خریم اما کمتر لذت می بریم.

ما تا ماه رفته وبرگشته ایم اما وقت نداریم برای دیذار همسایه ی جدیدمان از این سوی خیابان به آن سو برویم.

فضای بیرون را فتح کرده ایم اما فضای درونمان را نه.

بیشتر برنامه می ریزیم اما کمتر آنها را انجام می دهیم * عجله کردن را آموخته ایم وصبر کردن را نه.

درآمدهای بالاتری داریم امااصول اخلاقی پایین تر.

اکنون زمان غذاهای آماده اما دیر هضم است . فرصت بیشتر وتفریح کمتر.

تنوع غذایی بیشتر اما تغذیه ی ناسالم تر * منازل رویایی اما خانواده های از هم پاشیده.

بدین سبب است که باید سعی کنیم از امروز هیچ چیز را برای موقعیت های خاص نگذاریم. زیرا هر روز زندگی یک موقعیت خاص است.

در جستجوی دانش باشیم  * بیشتربخوانیم * در ایوان  بنشینیم ومنظره ها را تحسین کنیم.بدون آن که توجهی به نیازهایمان داشته باشیم زمان بیشتری را با خانواده ودوستانمان سپری کنیم* غذای مورد علاقه مان را بخوریم و جاهایی را که دوست داریم ببینیم.

زندگی فقط وفقط حفظ بقا نیست. بلکه زنجیره ای از لحظه های لذت بخش است.

عباراتی مانندیکی از این روزها یا روزی که را از فرهنگ لغت خود خارج کنیم.

نامه ای که قصد داریم یا داشتیم یکی از این روزها بنویسیم همین امروز بنویسیم.

به خانواده ودوستانمان بگوییم که چقدر دوستشان داریم . 

هر روز  هر ساعت وهر دقیقه ای خاص است وما نمی دانیم که ممکن است آخرین لحظه باشد !